Czabański, systematyzując teorie uczenia się ludzi, jakie formułowano od końca XIX w, jako najstarszą teorię wymienia asocjacjonizm ( funkcja pamięci, utrwalania wrażeń i wyobrażeń przez skojarzenie - asocjację).
Pawłow – wprowadził pojęcie odruchu warunkowego, którego podstawą jest idea wzmocnienia.
Skinner wprowadził pojęcie reakcji sprawczych, co umożliwiło lepsze zrozumienie roli motywacji i determinantów efektywności uczenia się.
Teorie sprawcze – rozwiązywanie problemów, zrozumienie struktury i myślenia
Teorie i modele uczenia się motorycznego:
Ø asocjatywne – oparte na skojarzeniu – akcentuje się związek w układzie „ bodziec – reakcje”
– ( S-R).
– ( S-R).
Ø cybernetyczne – nacisk położono na mechanizmy samokontroli i samoregulacji.
Ø informatyczne – nacisk kładzie się na procesy odbioru, pojęcie decyzji i zdolności korekty
Ø adaptacyjne – przystosowawcze – podkreśla się rolę wyższego i niższego poziomu kontroli oraz analogii człowiek – komputer
Ø ogólno opisowe = podkreśla się rolę generalnych charakterystyk danych umiejętności ruchowych i ukierunkowanie na cele praktyczne.
Teoria profesora uniwersytetu w Los Angeles, Richardda Schmidta: opiera się on na wspólnej wiedzy neurofizjologicznej oraz psychologii behawioralnej, wiedzy biomechanicznej, psychologii eksperymentalnej oraz teorii wychowania fizycznego. Tę syntezę nazywa „ motor control and learning”. Człowieka traktuje Schmidt jako swoisty układ, który poprzez różne narządy odbiorcze otrzymuje i rozpoznaje bodźce, następnie w wyniku analizy wybiera i przetwarza odpowiedź, później ją szczegółowo programuje, aby w końcu wykonać ruch.
W tworzonych teoriach coraz bardziej zacierają się różnice między uczeniem się motorycznym i umysłowym. Wspólne dla wszystkich teorii uczenia się motorycznego jest systemowe ujęcie, w którym obok części wykonawczo – ruchowej, wyróżnia się też podsystemy poznawcze, emocjonalne, integracyjne, interioryzacyjne.
Ogólna tendencja w tworzeniu teorii i rozwoju modeli uczenia się czynności ruchowych wskazuje na odchodzenie od analizy związku „ bodziec-reakcja” i położenia większego nacisku na kwestie adaptacji, komunikacji i kontroli. W różnych teoriach i modelach można znaleźć odmiennie rozłożone akcenty. bodziec - reakcja, wyjście – wejście, wzmocnienie – sprzężenie zwrotne, to terminy, które odróżniają najczęściej 1 teorię od 2. wraz z rozwojem wiedzy i badań naukowych modele stają się pełniejsze i ułatwiają rozumienie procesów uczenia się i doskonalenia umiejętności ruchowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz